Na 7 overstromingen in 4 jaar is een Engels stadje het zat

Foto boven: Deze brug in de buurt van Tenbury Wells is in mei 2016 ingestort - Andrew Mawby

Inwoners van het stadje Tenbury Wells, gelegen in het westen van Engeland, zijn het zat. Na de zevende overstroming van hun plaats in vier jaar tijd, willen steeds meer mensen weg. Verzekeraars zijn niet meer bereid de kosten van de almaar terugkerende overstromingen op zich te nemen. Klimaatverandering is de hoofdschuldige.

Advertentie

In de Engelse krant The Guardian staat deze week een reportage over het getroffen stadje. De bewoners zijn zo langzamerhand hopeloos. Vooral de ondernemers krijgen ervan langs. Winkeliers hebben voor de zoveelste keer hun voorraden moeten afschrijven en krijgen er geen schadevergoeding voor terug. Vaak gaat het om schades van duizenden euro’s. Na iedere overstroming gooien meerderen van hen de handdoek in de ring en gaan weg.

Deze brug in de buurt van Tenbury Wells is in mei 2016 ingestort - Andrew Mawby

Twee rivieren

Verantwoordelijk voor de overstromingen zijn twee rivieren, die het stadje vrijwel in hun geheel omgeven. Aan de noordkant ligt de Teme, aan de zuidkant de Kyre Brooks, een zijrivier van de Teme. Het is steeds de Teme die Tenbury Wells onder water zet. De Kyre Brooks treedt dan ook buiten haar oevers, doordat de zijrivier, zodra de Teme te hoog staat, niet meer goed kan afwateren. Op dat moment overstroomt het stadje, dat erg vlak is.

Het lastige van de overstromingen in Tenbury Wells is dat ze zo snel gaan. Sommige straten lopen binnen een minuut onder. Het gebeurt altijd op een erg onvoorspelbare manier, zeggen de bewoners. Daardoor kunnen ze zich er nauwelijks op voorbereiden. In het verleden was een bui, die in korte tijd 15 millimeter regen achterliet, al genoeg om het fout te laten gaan. Toen was de riolering de schuldige. De meeste putten in het stadje waren namelijk verstopt.

Bekend probleem

Het probleem van Tenbury Wells is in het Verenigd Koninkrijk een bekend fenomeen. Iedere keer als het land door zware regenval wordt getroffen, komen grote gebieden onder water te staan. Soms duurt het wel maanden voordat dat water weer weg is.

Een groot deel van de infrastructuur, die in het Verenigd Koninkrijk met water te maken heeft, is oud en versleten. Zo vanzelfsprekend als het bij ons in Nederland is dat we maatregelen nemen, als het water op welke manier dan ook een bedreiging is, zo moeilijk is het aan de andere kant van de Noordzee om daarvoor geld los te krijgen.

Maatregelen

De regering in Londen heeft tot maart 2026 2,4 miljard euro aan fondsen vrijgemaakt om, verspreid over het land, maatregelen te nemen tegen overstromingen. Het is een schijntje vergeleken met wat er echt nodig is. Het ziet er dan ook niet naar uit dat Tenbury Wells snel de waterkering zal krijgen, die het stadje zo hard nodig heeft. De plannen ervoor zijn al lange tijd klaar, maar van het benodigde held is nog maar de helft gevonden.

Het wordt dan ook in een ingewikkelde kering met 20 verschillende vloeddeuren. Een deel van de benodigde muren moet in uiterst gevoelige gebieden worden gebouwd. Daar zijn zelfs historische bouwstenen voor nodig. Deskundigen van de Engelse Historische Vereniging moesten dan ook bij de totstandkoming van de plannen worden betrokken. Een barrière is wel dat de kosten van de waterkering hoger zijn dan de (economische) opbrengsten ervan.

Het klinkt ons vreemd in de oren

Een dergelijke redenering klinkt in onze oren misschien vreemd, maar is realiteit in de meeste andere landen op aarde. Er zijn maar weinig landen bereid om, zoals we in Nederland doen, enorme bedragen in zeeweringen en rivierkeringen te steken. Wat bij ons een abc’tje is, ligt daar stukken gevoeliger. Ook in een land als de VS, dat jaarlijkse tientallen miljarden kwijt is aan schade door extreem weer, is de bereidheid om collectief geld neer te leggen voor een betere bescherming tegen deze dreigingen minimaal. In die zin is Nederland uniek.

In Engeland is het precies zo. De meeste mensen vinden dat het land beter beschermd moet worden tegen het veranderende klimaat en de oprukkende zee. Maar slechts weinigen zijn bereid om daar daadwerkelijk geld voor neer te leggen. Daardoor blijven maatregelen achter.