Zeekoetenpopulatie gedecimeerd door hittegolf in zee

Foto boven: Een kolonie zeekoeten op een eiland in Californië - Duncan Wright

Een recordaantal van 4 miljoen zeekoeten is in de periode tussen eind 2014 en 2016 omgekomen in een ‘marine hittegolf’ op de Grote Oceaan tussen Californië in het zuiden en Alaska in het noorden. De helft van de populatie in Alaska kwam om.

Advertentie

De uitkomsten van een breed opgezet onderzoek, op 12 december gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Science, hebben dit laten zien.

Een kolonie zeekoeten op een eiland in Californië - Duncan Wright

Tot 3 graden warmer dan normaal

Het zeewater was in die periode gemiddelde 2,5 tot 3 graden warmer dan normaal. De Pacifische kabeljauw, de belangrijkste voedselbron van de zeekoeten, trok hierdoor naar andere gebieden. En de vogels bleven met een enorm voedseltekort achter.

Zeekoeten worden ook wel noordelijke ‘pinguïns’ genoemd, omdat ze met hun karakteristieke witte en zwarte kleuren best op pinguïns lijken. Ook eerder heeft de vogel al met kleine uitstervingsgolven te maken gehad, door problemen in het milieu of door menselijke activiteit. Meestal herstelden de populaties zich hierna echter weer snel.

Geen tekenen van herstel

Op dit moment zijn er geen tekenen van herstel te zien. De onderzoekers gebruikten gegevens van 13 populaties langs de Golf van Alaska en de Beringzee. Ze zijn allemaal ongeveer gehalveerd, voor wat de grootte en het aantal vogels betreft.

De hoeveelheid Pacifische kabeljauw in het gebied liep tussen 2013 en 2017 met ongeveer 80 procent terug. In die tijd kwamen 4 miljoen zeekoeten door voedselgebrek om het leven.

Intussen is de marine hittegolf voorbij, maar wordt in de kolonies geen herstel van de populaties gezien. De onderzoekers weten nog niet precies hoe dat komt. Een reden kan zijn dat een andere soort de plek van de zeekoeten in de voedselketen heeft overgenomen.

Eerder gebeurde zoiets bij Spitsbergen

Eerder gebeurde zoiets al in de zeewateren rond Groenland en Spitsbergen. Toen bepaalde walvissoorten er nagenoeg waren weggevangen, bleek herstel van die populaties niet meer mogelijk. De reden hiervoor was dat een vogelsoort, namelijk de kleine alk, de plek van de walvissen in de voedselketen had overgenomen. Alleen al op Spitsbergen komen er enkele miljoenen van die vogels voor. De walvissen konden hierdoor niet terugvechten.

Een andere reden kan zijn dat de reproductie van zeekoeten relatief lang duurt. En dat ze hierdoor meer tijd nodig hebben om te kunnen herstellen. Nog weer een andere reden kan zijn dat de zeekoeten voor hun bestaan heel erg van hun huidige kolonies afhankelijk zijn. Ze hebben hierdoor niet de flexibiliteit om naar andere plaatsen uit te wijken.

Nieuw ecosysteem

Volgens de onderzoekers vormt zich in en rond Alaska, door de stijgende temperaturen en het opschuiven van de klimaatzones zowel in de lucht als in het water, mogelijk een nieuw ecosysteem, waarin voor de zeekoeten wellicht geen plaats meer is.

Een andere soort die het zwaar heeft door alle veranderingen is de kuifpapegaaiduiker. Deze vogel schuift steeds verder naar het noorden op en is Californië, Japan en delen van Rusland (de zuidelijke delen van zijn verspreidingsgebied) aan het verlaten. Bepaalde zalmsoorten, krabben en walvissen zijn ook in nood. Tegelijkertijd zijn er ook soorten die tot nu toe nauwelijks last hebben van alle veranderingen. En zo is het een behoorlijk gemengd beeld.